มีความคิดว่าไม่ละหมาดซุนนะฮฺในบางครั้งดีกว่าละหมาด เพราะรู้ตัวเองว่าตนจะขาดคุชัวอฺแน่ การคิดแบบนี้ได้ไหม

ซึ่งจริงๆ อยากละหมาดแต่ว่าลูกๆ อยู่ด้วยทำให้เป็นกังวล ไม่คุชัวอฺ เดี๋ยวร้องไห้บ้าง เดี๋ยวซนบ้าง ไม่มีใครว่างให้ฝากลูกได้